زمانی می رسد که انسان قادر نیست بگوید:
((جبران می کنم))
چه خوبه که ما قبل از رسیدن به این زمان تاسف انگیز..چیزی برای جبران کردن باقی نگذاشته باشیم
به امید اون روز
نگات
یادم نمیره
که آتیش
به جون می زنه
نگذر از عشق به سادگی
نگذر از این دلدادگی
بی تو چه جور
این زندگی
بی تو نمی شه
زنده بود
عشق تو
قلبمو ربود
ای هستی و
ای تار و پود
با تو جهنمم
بهشت
خدا رو قلب من
نوشت
تویی کتاب
سرنوشت
اشکم امون نمیده
عکساتو باز ببینم
برگرد تو ای
همه کسم
برگرد تو ای
هم نفسم
نیستی و من
دلواپسم
((هر گز به انقدر که می پری قانع نباش! هرگز نگو که بیشتر از این ممکن نیست.دائم از خودت عبور کن.
شاگردی که کمتر از معلمش بداند..دنیا را به عقب می راند..شاگردی که به قدر معلمش بداند..جهان را متوقف می کند...))
ببینید می خواستم کلی با تشریفات برگزارش کنم ولی نشد.می بخشید:
((کیکش تو راه اما بادکنکاشو یه از خدا بی خبری تر کونده))
امروز ۳۶۵ روز که با هاتونم.یک ساله که برای دلم -و امیدوارم که برای دلتون- می نویسم.
بله...امروز روز تولد دوباره منه.
بی معرفتا نمی خوایین یه تبریک خشک و خالی بهم بگین؟بابا با مرام
خیلی ممنون تولدم و تولدش-نقاب- مبارک باشه.
به پای هم پیر شیم.
شاد و سر افراز و پیروز باشید
((تمام ابر قدرت های دنیا از من می ترسند و من از زنم و زنم از سوسک))
ادلف هیتلر
دنیا رو می بینی؟